Jij en jouw ouders (door zuster Chazia)

Lang geleden was er eens een hele grote appelboom. Een klein jongetje genoot er erg van om elke dag bij de boom te spelen. Hij klom tot de boomtop, at de appels van de boom en soms sliep hij zelfs in de schaduw van de boom. Hij hield van de boom en de boom vond het erg leuk dat de jongen met hem speelde.

De tijd ging voorbij... Het kleine jongetje werd groter en hij speelde niet meer elke dag bij de boom. Op een mooie dag, kwam hij weer terug naar de boom en hij keek bedroefd. 

"Kom je met me spelen?" vroeg de boom aan het jongetje ." Ik ben geen klein kind meer, ik speel niet meer met bomen" zei de jongen "Ik wil nu speelgoed maar ik heb geld nodig om die te kopen"

"Sorry, ik heb geen geld" zei de boom....." maar je kan al mijn appels plukken en verkopen, zodat je wel geld hebt".Het jongetje was erg blij. Hij plukte alle appels van de boom en ging met een glimlach op zijn gezicht weg.Vanaf de dag dat alle appels van de boom geplukt waren kwam de jongen niet meer terug.De boom voelde zich verdrietig .

Op een dag kwam de jongen weer terug, en de boom was erg blij."Kom met me spelen" zei de boom.

"Ik heb geen tijd om te spelen "antwoordde de jongen, "ik moet nu werken voor mijn gezin, we hebben namelijk een huis nodig, kun je me helpen?"

"Sorry, maar ik heb geen huis" zei de boom, "maar je kunt mijn takken eraf hakken om een huis te bouwen". De jongen deed dat en ging vervolgens weer weg met een glimlach op zijn gezicht. De boom was blij dat hij de jongen gelukkig kon maken, maar de jongen kwam daarna niet meer terug. De boom werd daar eenzaam en verdrietig door.

Op een hete zomerdag kwam de jongen terug naar de boom. "Kom met me spelen" zei de boom.

"Ik ben verdrietig en ik word ouder. Ik wil gaan varen, daardoor ontspan ik mezelf. Boom, kun jij me een boot geven?" "Weet je wat jongen, je kunt mijn boomstam gebruiken om daar een boot van te maken, je kunt dan ver weg gaan varen en gelukkiger worden".Dus dat is wat de jongen deed. Hij hakte de boomstam uit, om een boot te maken waarmee hij ver weg kon gaan varen. 

Sindsdien duurde het erg lang voordat de jongen weer terugkwam. Eindelijk,nadat er vele jaren voorbij waren gegaan ging de jongen weer eens op bezoek bij de boom. "Het spijt me jongen, verontschuldigde de boom, maar ik heb niks meer voor jou, mijn appels zijn op"

"Appels? Die kan ik toch niet eten, ik heb geen tanden meer" zei de jongen. "Ik heb ook geen boomstam voor je om in te klimmen"zei de boom. "Klimmen? Daar ben ik nu te oud voor geworden" zei de jongen ” Ik kan je echt niets meer geven, zei de boom met tranen in zijn ogen," het enige wat er nog van mij over is zijn mijn stervende wortels"

"Ik heb niet veel meer nodig"antwoordde de jongen " alleen een plekje om uit te rusten"ik ben moe geworden na al die jaren". "Goed! riep de boom ineens, "oude boomwortels zijn gemaakt om op te leunen en uit te rusten, kom lekker bij me zitten en rust lekker uit!". De jongen ging zitten en de boom was zo blij dat er naast zijn glimlach ook nog eens een traan op zijn gezicht verscheen.

Dit verhaal is voor iedereen. Je moet de boom zien als jouw ouders. Toen we klein waren vonden we het allemaal leuk om met pappa en mamma te spelen...Toen we groter werden deden we dat niet meer, maar we kwamen wel naar pap en mam toe als we iets nodig hadden of wanneer we in de problemen zitten. Het maakt niet uit wat er is, onze ouders zullen er altijd voor ons zijn, en zullen ons alles geven om ons gelukkig te maken. Misschien denk je dat de jongen gemeen is tegenover de boom maar dat is precies de manier waarop wij onze ouders behandelen. Als je jezelf in het verhaaltje van de jongen herkent, begin dan eens wat meer aandacht aan je ouders te geven, wees goed voor ze, net zo goed als ze voor jou zijn. Zij (en dan voornamelijk je moeder!) zijn inshallah jouw sleutel tot het paradijs. Doe je best, en vergeet niet je ouders te vertellen hoeveel je van ze houdt. Ze houden namelijk ook van jou!

De waarde van een moeder?


Een moeder had maar een oog.Een jongen had echt een hekel aan haar, omdat hij
altijd verschut stond door haar uiterlijk. Ze werkte als schoonmaakster op
de school waar hij op zat. Op een dag kwam ze die les binnen en vroeg aan
leraar of hij wel zijn best doe in de les.hij schaamde zich dood. Hoe durfde ze
zijn klas binnen te komen??? Hij deed alsof hij haar niet ken en keek haar aan
met haat in zijn ogen.

Een dag later begon een klasgenoot hij te pesten.
HAHAHA jouw moeder heeft maar een oog. Op dat moment voelde hij me gepest en
had hij graag levend begraven willen worden.hij wou zijn moeder graag dood
hebben.

Toen hij thuis kwam begon hij boos te schreeuwen,,, Val dood, door jou
word ik op school gepest met je lelijke gezicht. Ze zei helemaal niks terug
en hij twijfelde niet met zijn woorden, omdat hij heel erg boos was.

Geen ??n seconde had hij na gedacht hoe ze zicht voelde door zijn harde praatjes. Op
school deed hij zijn best en hij had zijn besluit genomen om in Amsterdam te
gaan studeren. Na dat hij zijn diploma had behaald ging hij trouwen en
kreeg hij kinderen.hij leefde heel erg gelukkig met zijn vrouw en zijn
kinderen. Op een dag belde zijn moeder aan zijn deur.Zijn kind deed de deur
open en was geschrokken van zijn moeders de uiterlijk. Het was ongeveer 10
jaar dat hij haar niet had gezien en gesproken.hij was boos geworden en
stuurde haar weg. Wat kom je nou hier doen? Mijn kinderen worden bang van je
ga weg van hier. Heel zachtjes zei ze toen,,, Oh sorry ik ben naar het
verkeerde adres gekomen en ze liep weg. Maanden later werd hij op een dag
wakker van zijn slaap midden in de nacht.

Hij droomde over zijn moeder.

Hij had besloten om weer naar Zijn oude dorp te gaan om te kijken hoe het met zijn
moeder gaat.Hij kwam aan hij belde maar niemand deed de deur open.De
buurvrouw hoorde dat en kwam naar buiten. Ze vroeg aan hem wie hij was, want
ze had hem niet herkend na al die jaren. Zij vertelde hij dat zijn moeder
overleden was en dat ze een brief had achter gelaten.

Er stond het volgende:
Mijn lieve zoon.

Zolang heb ik aan jou moeten denken. Zolang heb ik jou
moeten missen. Zolang heb ik zitten huilen, omdat jij niet bij me was en
omdat ik je nodig had. Ik was al die tijd eenzaam en werd maar zieker en
zieker. Het spijt me dat jij door mij werd gepest toen je nog op school zat.
Het spijt me dat je door mij elke keer verschut stond als jouw vrienden
wisten dat ik jouw moeder was. Het spijt me dat ik naar je huis ben gekomen
en dat jouw kinderen bang werden door
mijn uiterlijk. ??n ding moet je nog weten, wat jij nog niet weet. Toen jij
nog twee jaar oud was heb jij en je vader een auto-ongeluk gehad. Je vader
was toen dood gegaan en jij had je rechter oog verloren. En ik als moeder
kon het niet hebben dat jij met ??n oog zou opgroeien. Daarom
heb ik jou
mijn oog gegeven. Ik was zo blij dat de operatie gelukt was. Ik was zo blij
en trots dat jij met mijn oog de wereld kon zien.

Met veel liefde voor jou mijn zoon. Jouw moeder die altijd van je heeft gehouden.

Veel succes in je leven.